Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
Both sides previous revision Previous revision | |||
dt_czerniejewski_radoslaw [2014/10/27 14:43] jszech |
dt_czerniejewski_radoslaw [2014/11/04 00:07] (aktualna) jszech [TEMAT WYSTĄPIENIA] |
||
---|---|---|---|
Linia 17: | Linia 17: | ||
//Opis:// Wystąpienie dotyczy dopełniających metod kształcenia kompetencji przestrzennych i wizualnych oraz przekazywania ogólnej wiedzy o architekturze, jako uzupełnienia do systemowo realizowanego procesu dydaktycznego. Wypowiedź będzie próbą zdefiniowania słabości zamierzchłych schematów nauczania opartych na uczeniu pamięciowym oraz określenia nowego paradygmatu ,,kreatywności” i ,,interdyscyplinarności,” w odniesieniu do koncepcji Ivana Illicha oraz Charlesa Landry. Chęć kształtowania kreatywnej i wrażliwej jednostki, mogącej budować kreatywne środowisko wymaga wykorzystania wielu jej zmysłów w procesie percepcji i doświadczania przestrzeni, która ją otacza. Zawarta w wystąpieniu teza mówiąca o tym, iż edukacja społeczeństwa w kontekście jego lokalnej przestrzeni architektonicznej może odbywać się wyjątkowo skutecznie poprzez aktywną i bezpośrednią obserwację, poparta jest opiniami takich autorytetów jak: Kevin Lynch, Rudolf Arnheim czy Charles Landry. Próbą udowodnienia tej tezy są również wnioski z badań i obserwacji realizowanych w ramach rozprawy doktorskiej, dotyczącej gdyńskiej architektury modernistycznej i aktywizacji oraz edukacji społeczności lokalnych, w kontekście lokalnego dziedzictwa architektonicznego. Wystąpienie porusza również temat negatywnych konsekwencji niskiego poziomu wrażliwości przestrzennej i estetycznej w dobie coraz większego i dość powierzchownego medialnego zainteresowania designem i architekturą, które prowadzić może do społecznych manipulacji i spłycania znaczenia takich kategorii, jak piękno. Odpowiedzią na ten problem wydaje się być koncepcja Rudolfa Arnheima, dotycząca zmiany statusu szeroko rozumianej sztuki w opinii publicznej, co wiąże się również z pojęciem myślenia wzrokowego. Wystąpienie podsumowują wyniki badań zrealizowanych w ramach rozprawy doktorskiej. | //Opis:// Wystąpienie dotyczy dopełniających metod kształcenia kompetencji przestrzennych i wizualnych oraz przekazywania ogólnej wiedzy o architekturze, jako uzupełnienia do systemowo realizowanego procesu dydaktycznego. Wypowiedź będzie próbą zdefiniowania słabości zamierzchłych schematów nauczania opartych na uczeniu pamięciowym oraz określenia nowego paradygmatu ,,kreatywności” i ,,interdyscyplinarności,” w odniesieniu do koncepcji Ivana Illicha oraz Charlesa Landry. Chęć kształtowania kreatywnej i wrażliwej jednostki, mogącej budować kreatywne środowisko wymaga wykorzystania wielu jej zmysłów w procesie percepcji i doświadczania przestrzeni, która ją otacza. Zawarta w wystąpieniu teza mówiąca o tym, iż edukacja społeczeństwa w kontekście jego lokalnej przestrzeni architektonicznej może odbywać się wyjątkowo skutecznie poprzez aktywną i bezpośrednią obserwację, poparta jest opiniami takich autorytetów jak: Kevin Lynch, Rudolf Arnheim czy Charles Landry. Próbą udowodnienia tej tezy są również wnioski z badań i obserwacji realizowanych w ramach rozprawy doktorskiej, dotyczącej gdyńskiej architektury modernistycznej i aktywizacji oraz edukacji społeczności lokalnych, w kontekście lokalnego dziedzictwa architektonicznego. Wystąpienie porusza również temat negatywnych konsekwencji niskiego poziomu wrażliwości przestrzennej i estetycznej w dobie coraz większego i dość powierzchownego medialnego zainteresowania designem i architekturą, które prowadzić może do społecznych manipulacji i spłycania znaczenia takich kategorii, jak piękno. Odpowiedzią na ten problem wydaje się być koncepcja Rudolfa Arnheima, dotycząca zmiany statusu szeroko rozumianej sztuki w opinii publicznej, co wiąże się również z pojęciem myślenia wzrokowego. Wystąpienie podsumowują wyniki badań zrealizowanych w ramach rozprawy doktorskiej. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{:dt:dt_prezentacja_czerniejewski.pdf|Prezentacja - Czerniejewski Radosław}} |